شیشه های ضد گولوله معمولا ۲٫۲ سانتی متر ضخامت دارد و در وسایل نقلیه دولتی از ان استفاده میشود.

این شیشه از لایه های متعددی از پلی کربونات پلاستیکی درست شده که توسط دستگاه لابه لای شیشه معمولی فشرده میشود.

وقتی گلوله به شیشه برخورد میکنه لایه بیرونی صدمه میبیند و لایه های دیگر انرژی گوله را میگیرند و مانع رد شدن گولوله از شیشه میشوند.

ساخت شیشه ضد گلوله

شیشه ضد گلوله با استفاده از لایه هایی از شیشه چند لایه ساخته می شود. هرچه لایه های بیشتری وجود داشته باشد ، از شیشه محافظت بیشتری می کند. هدف این است که یک ماده با ظاهر و وضوح شیشه های استاندارد اما با محافظت مؤثر ساخته شود.

طرح های پلی کربنات معمولاً از محصولاتی مانند Armormax ، Makroclear ، Cyrolon تشکیل شده اند: یک پوشش نرم که بعد از خراش دادن بهبود می یابد (مانند پلیمرهای کربن الاستومریک) یا یک روکش سخت که مانع از خراش می شود.

پلاستیک موجود در طرح های لمینت نیز در برابر ضربه فیزیکی از اجسام صاف و تیز مقاومت می کند. پلاستیک مقاومت کمی در برابر گلوله فراهم می کند.

شیشه ای که بسیار سخت تر از پلاستیک است ، با هدف جذب بقیه انرژی و جلوگیری از نفوذ ، گلوله را متوقف می کند و تغییر شکل پلاستیک را ایجاد می کند.

توانایی لایه پلی کربنات برای متوقف کردن پرتابه ها با انرژی متفاوت مستقیم با ضخامت آن متناسب است ، و شیشه ضد گلوله از این طرح ممکن است تا ۳٫۵ اینچ ضخامت داشته باشد.

لایه های شیشه ای چند لایه از ورق های شیشه ای ساخته شده به همراه پلی وینیل بوتیرال ، پلی اورتان ، سنتریگلاس یا اتیلن وینیل استات پیوند خورده اند.

این طرح از زمان جنگ جهانی دوم در خودروهای جنگی به طور مرتب استفاده شده است. به طور معمول ضخیم است و معمولاً بسیار سنگین است.